-
1 ἀκτή
ἀκτή, ἡ (ἄγνυμι) die Stelle, wo das Meer sich bricht, Brandung ist, hohe, schroffe Küste, ἀκταὶ προβλῆτες Od. 10, 89, ὑψηλή neben προβλὴς σκόπελος Il. 2, 395, τρηχεῖα Od. 5, 425, ἐπ' ἀκτάων ἐριδούπων Iliad. 20, 50, προβλῆτες ἀκταὶ ἀπορρῶγες Od. 13, 98; ἐφ' ἁλὸς πολιῆς λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖς Iliad. 12, 284; Pind. βαϑύκρημνοι N. 9, 40, ἀκτὴ τραχέα Her. 7, 33; auch Tragg.; von der Küste eines Flusses Pind. I. 2, 42 Νείλου, Aesch. Ag. 685 Σιμόεντος, Soph. Ant. 807 Ἀχέροντος; vom Tartarus O. R. 178; Her. nennt so 4, 38 einen am Meere gelegenen Landstrich. Selten in att. Prosa, Lycurg. 17; vgl. Xen. An. 5, 10, 1; Arist. H. A. 5, 15 hat ἀκτή u. αἰγιαλός neben einander; bei den Tragg. übh. eine Erhöhung, Aesch. Ag. 479; βώμιος, Altar, Soph. O. R. 183; χώματος, Grabhügel, Aesch. Ch. 711.
-
2 προβλής
A thrown forward, jutting out,προβλῆτι σκοπέλῳ Il.2.396
;πέτρῃ ἔπι προβλῆτι 16.407
;στήλας τε προβλῆτας 12.259
;ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν Od.5.405
, cf. 10.89, 13.97, Archil.49 Diehl; προβλῆτες, without subst., forelands, headlands, S.Ph. 936; τόν γε (sc. ποταμόν)εἴργουσιν π. Q.S.10.175
: sg., Opp.H.5.252; π. ἔπαλξις, ἐρίπνα, AP5.293.3 (Agath.), 7.147 (Arch.);π. γενειάς Nonn.D.15.8
; προσώπου π. γένυς Ib.28.75; γναθμοῖς π. ὀδόντες ib.26.301: in later Prose,προβλῆτες λιμένων πύργοι LXX 4 Ma.13.6
;λιμένες προβλῆσι λίθοις εἰς τὸ πέλαγος ἐξανεστηκότες Aristid.Or.25(43).3
;ὀφρύες π. Aret. SD2.13
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προβλής
-
3 προ-βλής
προ-βλής, ῆτος, vorgeworfen, vorspringend, hervorragend; προβλῆτι σκοπέλῳ, Il. 2, 396; πέτρῃ ἔπι προβλῆτι καϑήμενος, 16, 407; ἀκταὶ προβλῆτες, neben σπιλάδες τε πάγοι τε, Od. 5, 405, vgl. 10, 89. 13, 97; auch στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλεον, Il. 12, 259, vorn vorgesetzte Pfähle, Pallisaden; ὦ λιμένες, ὦ προβλῆτες, steile Ufer, Soph. Phil. 924 (vgl. auch προβολή); u. sp. D. : ὥς τις ἔπαλξις, Agath. 8 (V, 294); vgl. Archi. 18 (VII, 147); κατὰ προβλῆτος, Opp. Cyn. 5, 232, vgl. 2, 478; Qu. Sm. 10, 175.
-
4 πάγος
πάγος, ὁ (πήγνυμι), 1) feste Bergspitze, Felsenspitze; ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν, σπιλάδες τε πάγοι τε, Od. 5, 405. 411; übh. Berg, Hes. Sc. 439; Pind. Ol. 11, 51 I. 2, 33; oft bei den Tragg. πάγος Ἄρειος, der Areshügel in Athen, wo der Areopag seine Sitzungen hielt, Aesch. Eum. 655. 660, wie Ἄρεος πάγος, Soph. O. C. 951; auch ἐν Ἀρείοις πάγοις, Eur. I. T. 1470; Her. 8, 52 u. sonst; τῆς ἐξ Ἁρείου πάγου βουλῆς, Plat. Ax. 367 a u. Sp. – 2) was fest geworden, gefroren ist, Eis, Reif, auch Eiskälte, Frost; τῶν ὑπαιϑρίων πάγων δρόσων τ' ἀπαλλαγέντες, Aesch. Ag. 326; πάγου χυϑέντος, Soph. Phil. 293; δυςαύλων πάγων αἴϑρια, Ant. 355; καί ποτε ὄντος πάγου οἵου δεινοτάτου, Plat. Conv. 220 b; Arist. de mundo 4 (auch wie von τὸ πάγος im dat. pl. πάγεσι, probl. 12 b); πάγων ὑπερβολαί, übergroße Kälte, Pol. 9, 15, 3; – Schol. Nic. Ar. 91 erkl. γραῦς ὁ ἐπὶ τοῦ γάλακτος γιγνόμενος πάγος, die Haut auf der Milch. – Das aus Verdampfung des Meerwassers gewonnene Salz, das fest wird, u. davon p., wie ἅλς, das Meer selbst, Lycophr. 134. – Auch das Darmfell, peritonaeum, Medic.
-
5 σπιλάς
σπιλάς, άδος, ἡ, ein Felsen, oder, am Meere, eine Klippe; νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα, Od. 3, 298; ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν, σπιλάδες τε πάγοι τε, 5, 405; τυφλαί, Gaetul. 7 (VII, 275); πρὸς ταῖς σπιλάσι καταγνύμενα σκάφη, Pol. 1, 37, 2; übh. vorragender Berg, Felsenhöhle. – Adj., γῆ σπιλάς, Thonerde; bei Soph. Tr. 678 ohne γῆ, thönernes Estrich, Theophr.
-
6 ἀκτή
ἀκτή (A), ἡ,A headland, foreland, promontory,ἀ. προὔχουσα Od.24.82
;ἀ. προβλῆτες 5.405
, 10.89; opp. λιμήν, Il.12.284; often with epithets, denoting high rugged coast, τρηχεῖα, ὑψηλή, Od.5.425, Il.2.395;τρηχέα Hdt.7.33
; ;ἀμφίκλυστος S.Tr. 752
; :—usu. of sea-coast, χλωρὰ ἀ. ib. 1132;ἀκταὶ ἔναλοι Tim.Pers. 109
; but also of rugged banks or strand of rivers, Ἑλώρου, Νείλου, Pi.N.9.40, I.2.42; ; .—Rare in early Prose, X.An. 6.2.1, Lycurg.17.2 generally, tract of land running out into the sea, ἀ. διφάσιαι of the north and south coasts of Asia Minor, Hdt.4.38; of Africa, as jatting out from Asia, 4.41, cf. 177; of Cape Sepias, 7.183, al.; of Mt.Athos, Th.4.109; ofltaly, Arist.Pol. 1329b11; of the peninsula of the Piraeus, Hyp.Fr. 185, Arist.Ath.42.3, Lycurg. 17 (also of Attica in general, E.Hel. 1673, cf. Str.9.1.3); of the coast of Argolis, Plb.5.91.8, D.S.12.43: pl.,ἀκτὰς τῆσδε γῆς S.Fr. 24
.II generally, edge, χώματος ἀ. of a sepulchral mound, A. Ch. 722; βώμιος ἀ. of an altar, S.OT 182(lyr.). (As there is no trace of ϝ, the word is more probably connected with [root ] ak 'pointed' than with ϝάγ-νυμι.)------------------------------------ἀκτή (B), ἡ, poet. word forA corn,Δημήτερος ἀκτή Il.13.322
, 21.76, cf.E.Hipp. 138 (lyr.), Epin.1.9;μυληφάτου ἀλφίτου ἀ. Od.2.355
, cf. 14.429, Il.11.631:—in Hes. of corn generally, ὡσεὶ Δημήτερος ἀ., of standing crop, Sc. 290, of unthreshed corn, Op. 597, 805; of seed,οὐ σπόρον ὁλκοῖσιν Δηοῦς ἐνιβάλλομαι ἀ. A.R.3.413
. (The connexion with ἄγνυμι is doubtful.) -
7 παρα-πλήξ
παρα-πλήξ, ῆγος, 1) seitwärts geschlagen, ἠϊόνες, Küsten, die sich allmälig gegen das Meer absenken, an welchen die Wellen nur von der Seite oder schräg anspülen, Od. 5, 418, im Ggstz der προβλῆτες ἀκταί, an welche die Wellen gerade anprallen. – 2) übertr. = παράπληκτος, toll, wahnsinnig, verrückt: Her. 5, 92, 6: Ai. Plut. 242: οἱ φαγόντες τὸν ὑοςκύαμον παραπλῆγες γίγνονται, Xen. oec. 1, 13; καὶ ἔκφρων, Dem. 19, 267; καὶ παράφρων, Plut. Pomp. 72; Folgde, νοῦ τε καὶ φρενῶν Parthen. 18.
-
8 ἀποῤ-ῥώξ
ἀποῤ-ῥώξ, ῶγος, abgerissen, schroff, προβλῆτες ἀκταὶ ἀπορρωγες Od. 13, 98; Στυγὸς ὕδατος ἀπορρώξ, ein Arm der Styx, Iliad. 2, 755 Od. 10, 514; ἀμβροσίης καὶ νέκταρος ἀπορρώξ, gleichsam ein Stück Ambrosia und Nektar, Od. 9, 359; – ἄκρη ἀπ. Apollond. 26 (VII, 693); πέτρα Xen. An. 6. 2, 3; Pol. 5, 59, 6 u. sonst; ohne πέτρα, ἡ, der steile Fels, 3, 54, 7; vgl. D. Sic. 14, 116 u. Jacobs zu Philostr. p. 497; Sproß, Ἐρινύων, Furiengezücht, Ar. Lys. 811; Χαλδαίων Orph. frg. 2, 23.
-
9 ακτη
Iἥ1) мука(ἀλφίτου ἀ. Hom.)
Δάματρος ἀκτᾶς δέμας ἁγνὸν ἴσχειν Eur. — воздерживаться от пищи, голодать2) зерно, хлеб на корню Hes.IIдор. ἀκτά ἥ1) крутой морской берег, взморье(ἀκταὴ προβλῆτες Hom.; βαθύκρημνοι ἀκταί Pind.; ἀ. ἀμφίκλυστος Soph.)
2) речной берег(Νείλου Pind.; Σιμόεντος Aesch.)
3) мыс, коса; полуостров Xen., Arst.4) возвышенность, высота(χλωρὰ ἀ. Soph.)
χώματος ἀ. Aesch. — могильный курган;βώμιος ἀ. Soph. — алтарь на возвышении -
10 παραπλήξ
παρα-πλήξ, ῆγος, (1) seitwärts geschlagen, ἠϊόνες, Küsten, die sich allmählich gegen das Meer absenken, an welchen die Wellen nur von der Seite oder schräg anspülen; im Ggstz der προβλῆτες ἀκταί, an welche die Wellen gerade anprallen. (2) übertr. = παράπληκτος, toll, wahnsinnig, verrückt
См. также в других словарях:
ακτή — Ζώνη ξηράς, που βρίσκεται στο όριο επαφής μεταξύ στεριάς και υδάτινων, ωκεάνιων ή θαλάσσιων μαζών. Οι α. δεν αποτελούν ένα γραμμικό όριο μεταξύ των δύο στοιχείων, αλλά τη ζώνη της αμοιβαίας επίδρασής τους και κυρίως του νερού πάνω στη στεριά… … Dictionary of Greek